Wiktymologia kryminalna (MOBI)

---

Wiktymologia kryminalna (MOBI) - Opis

Dopiero w XX wieku zaczęto się zajmować systematycznie problematyką ofiary przestępstwa. Pojawiły się poglądy o konieczności systemowego spojrzenia na osobę sprawcy, ofiarę i czyn. Dużą rolę w tym całościowym ujęciu teorii zachowań przestępczych odegrała koncepcja symbolicznego interakcjonizmu Georga H. Meada (18631931), w której szeroko uwzględniono zagadnienia wpływu postrzegania partnera oraz przypisywanego mu znaczenia na własne zachowanie.
W 1979 r. w Münster założono Światowe Towarzystwo Wiktymologii (The World Society of Victimology), które uzyskało status organu konsultacyjnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i Rady Europy. W następnych latach powstały krajowe towarzystwa wiktymologii w Australii, Brazylii, Grecji, Indiach, Japonii i Południowej Korei. Od 1973 r. co trzy lata są organizowane międzynarodowe sympozja. Pierwsze odbyło się w Jerozolimie, a kolejne między innymi w: Bostonie (1976), Münster (1979), Tokio/Kioto (1982), Zagrzebiu (1985), Jerozolimie (1988), Rio de Janeiro (1991), Adelaide (1994) oraz Amsterdamie (1997).
Wiktymologia ewoluuje nie tylko w Stanach Zjednoczonych, lecz także w Europie. Wiele prac na jej temat ukazało się w Izraelu, jak również w Ameryce Środkowej i Południowej, Indiach, Australii i Japonii, publikowane są też czasopisma, np. International Review of Victimology USA, Japanese Journal of Victimology, Victimology Cordoba/Argentyna, Journal of Australasian Society of Victimology. Na rozwój wiktymologii kryminalnej wpływa europejskie prawo karne. W Polsce znaczącymi wydarzeniami były ogłoszenie Polskiej Karty Praw Ofiary z (...) więcej 2000 r. oraz przyjęcie Krajowego Programu na Rzecz Ofiar Przestępstw, opracowanego w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich w 2004 r. Spis treści:
Okładka
Strona tytułowa
Strona redakcyjna
Spis treści
STRUKTURA KSIĄŻKI
Wiktymologia kryminalna przegląd problemów
Criminal Victimology abstract
Rozdział 1. Ogólne zagadnienia wiktymizacji kryminalnej
1. Teoretyczne perspektywy wiktymizacji kryminalnej
2. Rozwój wiktymologii kryminalnej
3. Potencjał wiktymogenny i podatność wiktymizacyjna
4. Badania wiktymizacyjne
5. Klasyfikacja ofiar przestępstw
6. Płeć a wiktymizacja kryminalna
7. Powtórna i wielokrotna wiktymizacja
Rozdział 2. Zakres i skutki wiktymizacji kryminalnej
Rozdział 3. Strach przed przestępczością
Rozdział 4. Nowy model ofiary przestępstwa
Rozdział 5. Związki ofiary ze sprawcą przestępstwa
1. Model ofiary
2. Relacje między ofiarą a sprawcą
Rozdział 6. Ofiara sprawcą przestępstwa
Rozdział 7. Wiktymizacyjne aspekty przestępczości terrorystycznej
Rozdział 8. Przestępczość narkotykowa
Rozdział 9. Handel ludźmi
Rozdział 10. Nadużycie władzy
Rozdział 11. Seksualne wykorzystanie dzieci
1. Rozmiary zjawiska
2. Pedofilia
3. Stan psychiczny i fizyczny dziecka wykorzystywanego seksualnie
4. Nadużycia seksualne w sieci
5. Kobiety jako sprawczynie nadużyć seksualnych wobec dzieci
6. Eksploatacja seksualna dzieci
Rozdział 12. Korupcja
Rozdział 13. Wiktymologia zachowań nieumyślnych
1. Ryzyko jego definicje i postrzeganie
2. Ruch drogowy działania prewencyjne
3. Przeciążenie pracą i jego skutki
4. Deprywacje, przeciążenia, zagrożenia
5. Strategie radzenia sobie ze stresem
Rozdział 14. Policjanci jako ofiary postaw agresywnych
Rozdział 15. Wiktymologia penitencjarna
1. Przepełnienie więzień
2. Samobójstwa
4. Członkowie rodziny osób uwięzionych
5. Podkultura więzienna w polskich zakładach penitencjarnych
Rozdział 16. System pomocy ofiarom przestępstw
1. Obowiązek państwa wobec pokrzywdzonego
2. Kompensacja dla ofiar przestępstw w niektórych państwach
3. Ofiara w systemie restytucji
4. Fundacja Pomocy Ofiarom Przestępstw
5. Doradztwo ofiarom przestępstw psychoterapia
6. Polityka państwa wobec ofiar przestępstw
7. Działania policji na rzecz ofiar przestępstw
8. Rola wolontariatu w pomocy ofiarom przestępstw
9. Pomoc ofiarom przestępstw w Stanach Zjednoczonych
Rozdział 17. Mediacja między ofiarą a sprawcą przestępstwa
Literatura uzupełniająca
ANEKS
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka zaakceptowana i proklamowana w Rezolucji Zgromadzenia Ogólnego 217 A (III) z dnia 10 grudnia 1948 r.
Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych otwarty do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r.
Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzona w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmieniona następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona Protokołem nr 2
Deklaracja podstawowych zasad wymiaru sprawiedliwości odnoszących się do ofiar przestępstw i nadużyć władzy Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ 40/34 z dnia 29 listopada 1985 r. (ONZ 85)
Europejska Konwencja o kompensacji dla ofiar przestępstw popełnionych z użyciem przemocy z dnia 24 listopada 1983 r.
Konwencja o prawach dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r.
Europejska Konwencja o wykonywaniu praw dzieci, sporządzona w Strasburgu dnia 25 stycznia 1996 r.
Zalecenie nr R (85) 11 Komitetu Ministrów dla Państw Członkowskich w sprawie pozycji ofiary w ramach prawa i procesu karnego (przyjęte przez Komitet Ministrów dnia 28 czerwca 1985 r. na 387. posiedzeniu Przedstawicieli Ministrów)
Zalecenie nr R (87) 21 Komitetu Ministrów dla Państw Członkowskich w sprawie pomocy dla ofiar i zapobiegania wiktymizacji (przyjęte przez Komitet Ministrów dnia 17 września 1987 r. na 410. posiedzeniu Przedstawicieli Ministrów)
Zalecenie nr R (2000) 11 Komitetu Ministrów do państw członkowskich w sprawie przeciwdziałania handlowi ludźmi w celu wykorzystania seksualnego (przyjęte przez Komitet Ministrów w dniu 19 maja 2000 r. na 710. posiedzeniu Zastępców Ministrów)
Rekomendacja nr R (97) 13 [Ministrów dla państw członkowskich] odnosząca się do zastraszania świadków i prawa do obrony z dnia 10 września 1997 r.
Rekomendacja Komitetu Ministrów Rec(2006)8 w sprawie pomocy dla ofiar przestępstw z dnia 14 czerwca 2006 r.
Decyzja ramowa Rady z dnia 15 marca 2001 r. w sprawie pozycji ofiar w postępowaniu karnym (2001/220/WSiSW)
Dyrektywa Rady 2004/80/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. odnosząca się do kompensaty dla ofiar przestępstw
Rezolucja nr 2 o sprawiedliwości przyjaznej dla dzieci z dnia 26 października 2007 r. MJu-28(2007)Resol. 2E
Polska Karta Praw Ofiary październik 1999 r.
Przypisy mniej