Ciemna dolina

Bardzo fajnie skrojona, dość nieszablonowa intryga. Książka trzyma w napięciu do samego końca. Fajnie się czyta, dobry styl. Polecam.

Patronaty... Muszę się przyznać, że kiedyś miałam do nich bardzo negatywne podejście. Z automatu odmawiałam. Chciałam zachwycać się książką nie dlatego, że objęłam ją patronatem. Nie umiem tego lepiej wytłumaczyć... Trochę bolało, że wiele osób bierze patronaty hurtowo, niektórzy nawet nie czytając książki. Dla mnie było to niepojęte i nie chciałam zostać wrzucona do takiego worka.
Aż w końcu dzięki kilku osobom uświadomiłam sobie, że ja to Ja. Dojrzałam do decyzji aby roztoczyć swoje ochronne skrzydła nad powieścią, która mnie pochłonie. W krótkim czasie spłonęło do mnie kilka propozycji, jednak odmawiałam bo mimo, że nie były to złe książki to chciałam i chcę być patronką tylko tych powieści, które dostaną ode mnie 10/10🌟

"Ciemna dolina" to powieść Autora, którego uwielbiam. Pisze kryminały, thrillery i fantastykę i w każdym stylu radzi sobie wyśmienicie. Z jego pisarskiego dorobku została mi do przeczytania tylko jedna książka a żadna z nich mnie nie rozczarowała. Tym bardziej jestem dumna i bardzo dziękuję Panu Thomasowi, że zaufał i dał mi szansę na patronowanie jego (...) więcej najnowszej powieści.

"Ciemna dolina" jest kontynuacją "Trzeciej córki", która była dla mnie niezwykle intrygująca i mroczna. Tutaj wszystko było bardziej. Zdążyłam też zatęsknić za Jade Reflin, kobietą którą pokochałam w pierwszej części. Uwielbiam jej mocny charakter, jej siłę przeplecioną delikatnością i uczuciowością.
Jednak w "Ciemnej dolinie" na pierwszy plan wysuwa się jednak inna postać: mroczna, niezwykle intrygująca - aż mnie ściskało, żeby poznać jego historię. Byłam ogromnie zaaferowana tym, w jaki sposób Autor ją wykreował.
Książka jest dla mnie połączeniem bardzo dobrego kryminału z równie dobrą obyczajówką, przepleciona świetnie skonstruowaną nutką psychologiczną. Jak dla mnie - połączenie idealne. To wszystko świetnie się tutaj przeplata i uzupełnia. A jak dodać do tego zakończenie, którego absolutnie się nie spodziewałam - to czego chcieć więcej? No może trochę humoru sytuacyjnego... Ale on również się tutaj pojawił.

No UWIELBIAM i POLECAM 🔥 mniej

„Morderca posprzątał po sobie, wytarł jej twarz. Najwyraźniej uznał, że nie może usiąść do stołu w takim
stanie”.

Jesteście gotowi i chętni na kryminalną amerykańską ucztę literacką? Zapraszam do okrągłego stołu.
26 listopada premiera najnowszej powieści Thomasa Arnolda „Ciemna dolina”. To kontynuacja losów krnąbrnej i temperamentnej pani detektyw, Jade Reflin, która po przykrych i bolesnych doświadczeniach nie sądziła, że najgorsze dopiero nadejdzie, bowiem do mroźnej Pensylwanii powraca zło. Jade jeszcze nie wie, że Gra, w której przyjdzie jej brać udział, już dawno została rozpoczęta. Pytanie: kim jest rozgrywający i jakie panują w tej partii zasady?

Jesienią 2014 roku Jade i Chrise Whalen w nowo wynajętym domu, w lesie odnajdują cztery trupy. Miejsce i charakter śmiertelnej inscenizacji są przerażające. Niedaleko dramatycznego zdarzenia trafiają na świadka, który z nożem w ręce, staje się pierwszym podejrzanym o zabójstwo znalezionych ofiar. Tytułuje się „Gabrielem”. Jest aniołem zwiastowania, zmartwychwstania, miłosierdzia, kary, śmierci, czy wreszcie objawienia?
Jego (...) więcej przesłuchania nic nie wnoszą do śledztwa. Zdawkowe i prowokacyjnie rzucane słowa, biblijne cytaty spokojnego aresztanta tylko rozsierdzają policjantów. Prośba o szachy zatrzymanego dla zbicia czasu nie jest zaskakującym życzeniem. Będą stanowić rozrywkę, czy strategię osadzonego?

„Jeśli w tym czasie nic na niego nie znajdziemy, prasa rozjedzie nas jak walcem. Cztery trupy i żadnych poszlak”.

Uruchomiony już czas w zaczętej grze nie jest sprzymierzeńcem dla miejscowego wydziału zabójstw, a ustalanie kolejno tożsamości ofiar, nie przybliża ich do znalezienia sprawcy zabójstw. Nie znajdują również wystarczających dowodów na oskarżenie osadzonego. Jak długo będą szamotać się w matni?
Relacje zawodowe Jade wiszą na włosku, te rodzinne również są zagrożone. Priorytetem staje się dla niej ustalenie winnego przestępstwa. Jaki był motyw zabójcy? Kto pogrywa z nią i z policją?

„Ciemna dolina” smakowała wybornie, mimo zimnej zastawy.
Napędzana przez autora adrenalina zawiłej fabuły udzielała się i mnie. Kolejno podrzucane i stawiane, jak na planszy figury, nie naprowadzały mnie na odpowiedni trop. Nie wygrałam tej rundy. Szach, mat. Spokojny? Pittsburg na Was czeka.

PS. Jade, z całą sympatią do ciebie, którą zapałałam już od pierwszego tomu, życzę ci…kolejnych mrocznych i sensacyjnych przygód. mniej