Imarhan - Aboogi, Winyl

---

Imarhan - Aboogi, Winyl - Opis

Różnorodność, piękno i zmagania z życiem w Tamanrasset znajdują odzwierciedlenie w piosenkach na "Aboogi". Po radosnym, eklektycznym Temet (2018, City Slang) – który według OkayAfrica „nie robi kolejnego kroku w muzyce Tuaregów, on wysyła go w hiperprzestrzeń” - Imarhan stworzył album, który jest tak spokojny i otwarty jak pustynia, z której się wyłonił.

„Aboogi odzwierciedla kolory Tamanrasset, których doświadczamy w codziennym życiu”, mówi lider zespołu Iyad Moussa Ben Abderahmane, znany również jako Sadam. „Dajemy przestrzeń wiatrowi i naturalnym energiom, słońcu i piaskowi. Chcemy wyrazić ich kolory poprzez muzykę.” W tych jednostajnych, kołyszących rytmach i cierpliwie brzdąkających gitarach akustycznych kryje się niesamowite ciepło, pochodzące nie tylko z naturalnego środowiska, ale także od otaczającej ich społeczności. To ciepło może pochodzić od saharyjskiego słońca i ludzi żyjących pod nim, wspieranych przez wiele pokoleń muzyków, którzy byli przed nimi, ale emanuje na zewnątrz, gdy Imarhan staje się wiodącymi ambasadorami swoich ludzi i kultury na całym świecie.

W miarę jak przynosili tę muzykę do nowych odbiorców w odległych zakątkach świata, muzyczna społeczność Imarhan również stała się globalna. "Aboogi" to kolaboracja z sudańską piosenkarką Sulafą Elyas, która dołożyła przepiękny wers po arabsku w żałobnym "Taghadart", a Gruff Rhys z Super Furry Animals śpiewa o wartości pokrewieństwa w "Adar Newlan" w swoim ojczystym języku walijskim. Ich lokalna społeczność Tamanrasset również dołącza do zespołu, w tym Abdallah Ag Alhousseyni z Tinarwen (...) więcej i poeta Mohamed Ag Itlale, znany również jako Japonais, filar artystycznej społeczności miasta, który zmarł krótko po tym, jak powstały te nagrania. Muzyczny świat Imarhan zawsze był szeroki, oparty na tradycyjnych dźwiękach Tuaregów, ale zaciekle indywidualistyczny i obejmujący wiele różnych stylów, z którymi się stykają. Na "Aboogi" wyłaniają się jako prawdziwie globalna grupa, zjednoczona ze swoimi współpracownikami w duchu oporu i zmian społecznych.

Choć trzon muzyki Imarhan opiera się na tradycyjnych rytmach i ozdobnikach zespołów weselnych Tamasheq oraz muzyce Assouf, której pionierem był Tinariwen, piosenki Imarhan są na wskroś współczesne, łącząc przeszłość z przyszłością. W "Assossam" śpiewają razem jednym głosem o frustracji Tuaregów w postkolonialnej południowej Algierii, ekonomicznie pozbawionych praw obywatelskich przez swój rząd, podczas gdy pieniądze i władza koncentrują się w Algierze, dwa tysiące mil na północ. "Adar Newlan" dotyka zmagań młodych ludzi z Tamanrasset: "Synowie mojego kraju są wyczerpani", śpiewa Sadam w Tamasheq, odnosząc się do opresyjnych praw, które kończą się uwięzieniem wielu młodych mężczyzn, zmuszonych do pracy, walczących o przetrwanie. Wciąż jednak sięgają do tekstów przodków, jak na przykład w "Tindjatan", opowiadającym o wielkiej klęsce poniesionej przez tuareską społeczność podczas wojny przed francuską kolonizacją. Pieśń wzywa do odwagi i solidarności, nawet w obliczu ruiny, podczas gdy gitary kreślą koliste wzory na tle natarczywych klaśnięć dłoni. "Musisz być solidarny ze swoim ludem za wszelką cenę, aż do końca" - mówi Sadam. Mądrość ta, podobnie jak muzyka, nabiera znaczenia, gdy jest przekazywana wciąż na nowo, uaktualniana przez każde kolejne pokolenie. mniej