Jak na imię tej grze. Chłopaki. Tom 1

POPKulturowy Kociołek:
Ich czterech i ona jedna…. Brzmi jak początek filmu dla dorosłych. Tak właśnie jednak wygląda tytułowa drużyna, w skład której wchodzą: Bill Rzeźnik, Tyci Hughie, Cycuś Glancuś, Francuz i Niewiasta. Jest to grupa bohaterów, których niektórzy złośliwcy mogliby nazwać parodią Ligi Sprawiedliwości. Nic jednak bardziej mylnego. Chłopaki (i Niewiasta) są bowiem bardzo poważni (na swój sposób) a członków wspomnianej Ligi zjedliby na śniadanie, aby później mogli oni sprawdzić wnętrze kanalizacji. Chłopaki bowiem zajmują się zawodowo rozwiązywaniem problemów, które wywołują obdarzeni super mocami ludzie w przyciasnych rajtuzach i robią to na zlecenie CIA.

Jeśli sam zarys fabuły nie brzmi dla kogoś „szalenie” przekonująco, to już kilka pierwszych stron jasno pokazuje, że zdecydowanie nie jest to kolejny typowy superbohaterski komiks. Garth Ennis postanowił stworzyć bowiem serie, przy której historie innych znanych superbohaterów to tak naprawdę bajki na dobranoc dla grzecznych dzieci.

Scenarzysta kreśli świat, w którym herosi broniący uciśnionych i rozprawiający się (...) więcej z przestępcami to tylko sztuczny wytwór mediów. Tak naprawdę są oni mocno zdegenerowanymi jednostkami, które nader często wykorzystują swoje moce, krzywdząc niewinnych. Jedyną siłą zdolną się im przeciwstawić są właśnie nietuzinkowi bohaterowie, dla których liczy się sprawiedliwość (chociaż wyglądają na takich, których nie chciałoby się spotkać w ciemnej uliczce). Tworzy on więc narrację, która nie tylko eksploruje mroczne oblicze kultury superbohaterskiej, ale również w nie zawsze oczywisty sposób porusza tematykę intryg politycznych czy problemów społecznych.

Mieszanka ta jest naprawdę niezwykle angażująca i trudno jest się oderwać od lektury komiksu. Ogromna w tym zasługa nie tylko ciekawego świata, ale również wyrazistych postaci. Każdy z członków grupy to inny charakter, inne zapatrywanie na świat, inna historia i inne problemy, z którymi musi się borykać.

Zasiadając do tego dzieła, trzeba być jednak gotowym na naprawdę mocną dawkę wspomnianej już bezpardonowej brutalności. Zdecydowanie nie jest to pozycja dla kogoś o słabych nerwach, dla którego przekraczanie współczesnej poprawności może powodować stan przedzawałowy. Autor porusza tu dojrzałe i trudne tematy, nie bojąc się zaprezentować ich w sposób skrajnie bezpośredni, krwawy i wulgarny.... mniej