Jak dzikie gęsi

Ok

Jesienią zawsze chętniej sięgam po literaturę obyczajową, a bogaty i wysoko oceniany dorobek Agnieszki Olejnik naturalnie skierował mnie ku książkom jej autorstwa. Równie ważnym powodem była nadchodząca premiera drugiego tomu cyklu „Gdziekolwiek jesteś”.

Młodość, miłość i wojna to połączenie, które budzi ogrom emocji, nawet jeśli opowiadana historia jest w pełni fikcyjna. Tak jest i w przypadku powieści „Jak dzikie gęsi”, w której pięcioro młodych ludzi powinno śmiać się, bawić, przyjaźnić, kochać i planować przyszłość, a nie żyć w strachu, poczuciu zagrożenia, z widmem śmierci.

Wiosną 1938 roku, gdy w Niemczech rządzą naziści lepiej nie przyznawać się do słowiańskich przodków i pacyfistycznych poglądów. Pochodząca z polsko-niemieckiej rodziny Katrin i wierny swojej religii wykluczającej przemoc Peter odczuwają zagrożenie równie realnie jak miłość, która połączyła ich od pierwszego wejrzenia. Ucieczka przed możliwymi reperkusjami rozdziela zakochanych, ale żyją nadzieją na szybkie spotkanie w Danzig.

Autorka z ogromnym realizmem oddała nastrój ówczesnych Niemiec wypełnionych (...) więcej nazistowską propagandą i hitlerowskimi ideałami, w których narasta wzajemna wrogość, nieufność i strach. Gdzie wystarczy jeden donos, by zniszczyć czyjeś życie. Gdzie osoby uważane dotychczas za przyjaciół mogą okazać się niebezpieczne.

Kreacja bohaterów tak odmiennych ukazuje wiele różnorodnych zachowań i motywacji począwszy od religijnego pacyfizmu Petera, ślepego zaangażowania w Hitlerjugend Rudolfa, poprzez zagrożoną przez wzgląd na swoje pochodzenie i poglądy ojca Katrin, zazdrosną i przez to niebezpieczną Marlene po milczącą Annę, skrywającą własne sekrety.

Wchodzenie w dorosłość w okresie niepokojów, zmagania z trudnościami życia w obliczu bezwzględnej historii i rozświetlające uczucie, które napawa nadzieją sprawiają, że ta historia tak ogromnie wciąga i porusza. Cieszę się, że kolejny tom już na mnie czeka. mniej

Super