Wojna bogów

ok

szkoda ze to koniec sagi

Już ósmy raz mogłam zanurzyć się w brutalny, ale i fascynujący świat wikingów. „Wojna bogów” zamykająca cykl „Furia wikingów” Daniela Komorowskiego ponownie przeniosła mnie w czasy spektakularnych bitew, zdradzieckich czynów i wielkich namiętności. Na szczęście Autor szykuje dla nas bonusowe dodatki, które pozwolą jeszcze powrócić do synów Ragnara i osłodzą smutek rozstania.

A smutek oczywiście jest, ale i olbrzymia satysfakcja z lektury, bo dynamiczna akcja i obrazowe opisy bitew, które ponownie zmieniają układ sił i granice nie pozwalają nawet na chwilę nudy. Choć Ivar planuje spokojne życie u boku rodziny, to dotychczasowe sojusze zmuszają go do ataku na Paryż. Braterska więź i powinność uwolnienia Hvitserka z cesarskiej niewoli wiedzie go również do niezdobytego dotychczas Konstantynopola.

Jednak najtrudniejsza bitwa w dorobku Ivara, który nie przegrał dotychczas żadnej walki dopiero nadejdzie. Zapowiada się prawdziwa wojna bogów. Kto wyjdzie z niej zwycięsko?

Z przyjemnością śledziłam dalsze losy bohaterów poznanych w poprzednich częściach. Nieidealnych, dokonujących czasem (...) więcej trudnych, czasem nieprzemyślanych wyborów, ale tak umiejętnie wykreowanych przez Autora, że nie sposób nie zaangażować się emocjonalnie. Finałowy tom pięknie kończy cykl domykając wiele wątków i ukazując siłę braterskich więzów. Nurtuje mnie jednak pewna kwestia, której rozwoju oczekiwałam z bijącym sercem. Mianowicie co dalej z tresowanymi niedźwiedziami?

Krótkie rozdziały wpływające na dynamikę akcji i lekki język, jakim posługuje się Autor, równoważą brutalność niektórych scen i sprawiają, że płyniemy przez kolejne strony niczym drakkar wikingów gnany sprzyjającym wiatrem do celu. A jakie emocje niesie zakończenie? Przekonajcie się sami. Ja całą serię darzę olbrzymim sentymentem i z przyjemnością kiedyś do niej wrócę. mniej