Przypadki kryminalne. Współpraca interdyscyplinarna przy badaniu ciemnej liczby przestępstw
Przypadki kryminalne. Współpraca interdyscyplinarna przy badaniu ciemnej liczby przestępstw - Najlepsze oferty
Przypadki kryminalne. Współpraca interdyscyplinarna przy badaniu ciemnej liczby przestępstw - Opis
Ciemna liczba przestępstw. Jak ją opisać czy zdefiniować? Zgodniez tym, co podają kryminolodzy, jest to liczba przestępstw nieujawnionych. Nieujawnionych,
czyli jakich? Nieujawnionych wobec kogo? Na pewno nie są to sprawy
wykryte. Ale czy chodzi tylko o takie sprawy, których przebiegu nikt poza sprawcą
(i ewentualnie ofiarą) nie zna? Ba, do pomyślenia jest nawet sytuacja, kiedy i sprawca
nie wie, że popełnił przestępstwo. A co ze sprawami z błędną kwalifikacją prawną? Co
ze sprawami, które nie są prowadzone z powodów politycznych lub obyczajowych,
a wszyscy o nich wiedzą? Czy to są przestępstwa nieujawnione czy tylko niewykryte?
Wreszcie co ze sprawami, gdzie sprawca jest ustalony (choćby w wyniku działań
operacyjnych), ale z braku wystarczających „mocnych” dowodów nie postawiono mu
zarzutów? Jest w ciemnej liczbie? Na jak długo?
Uważam, że nie ma potrzeby wprowadzenia ścisłej definicji ciemnej liczby przestępstw.
Przyjmuję, że należą do niej wszystkie te przestępstwa, które z różnych powodów
pozostają nieujawnione, tj. sprawy, których nikt organom ścigania nie zgłosił.
Może ona też zawierać przestępstwa ze szczególnych względów niewykryte. Dzieje
się tak ze względu na skomplikowany charakter sprawy i relacji pomiędzy sprawcą
i ofiarą, kwalifikowanie spraw w taki sposób, aby łatwiej udowodnić przed sądem „coś
mniej” niż ryzykować uniewinnienie za „coś więcej”. Dotyczy to więc spraw, gdzie
z różnych powodów (...) więcej postępowanie karne nie jest prowadzone.
Sprawa ujawniona – kto musi się dowiedzieć o zdarzeniu, aby zagadka kryminalna
została rozwiązana? Sprawa wykryta – łatwo powiedzieć. Czy skoro za zbrodnię
nikt nie został ukarany, to znaczy, że była doskonała? Dla mnie żadne przestępstwo
niewykryte nie jest przestępstwem doskonałym. Bo są takie sprawy, które, choć oficjalnie
umorzone, mają ustalonego sprawcę. Faktycznie są więc wykryte, ale z różnych
powodów, np. procesowych, nie doszło do skazania. Albo doszło do skazania za inne
przestępstwo. Albo sprawca już nie żyje. Albo przebywa w szpitalu psychiatrycznym
w związku z innym postępowaniem. Żadna zbrodnia nie jest doskonałą zbrodnią, bo
zawsze można coś zrobić, by przywrócić ład w funkcjonowaniu świata po popełnionym
czynie. Inna rzecz, że czasami tych działań w sprawach brakuje.
Sprawca zbrodni nigdy, do końca swojego życia, nie może mieć pewności, czy
jego zbrodnia wyjdzie na jaw, czy też nie. Są też sprawy, kiedy prawda wychodzi na
światło dzienne już po śmierci sprawcy. Pomimo tego, że nie da się już go ukarać,
działania wykrywcze mają duży sens dla ofiar i ich rodzin.
O wielu sprawach, także historycznych lub mitycznych, jak choćby zabójstwo
Abla przez Kaina, czy zbrodniach dokonanych przez tzw. Kubę Rozpruwacza –- nie
możemy powiedzieć, że były zbrodniami idealnymi. Wszak analizowane są do dzisiaj.
I nigdy nie mamy pewności, co rozegrało się w czasach, kiedy ich dokonano, kto
wiedział o czynie i co z tą wiedzą zrobił.
Celem tej książki jest więc upowszechnienie wiedzy na temat interesujących, nietypowych,
wykrytych, a może rozwiązanych przez szczęśliwy zbieg okoliczności spraw
kryminalnych, promowanie badań interdyscyplinarnych na miejscu zdarzenia oraz
przesłanie, że zbrodnia doskonała nie istnieje.
Joanna Stojer-Polańska
Spis treści: Zamiast wstępu
– samobójstwo, zabójstwo, nieszczęśliwy wypadek,
a może zabójstwo doskonałe? Czyli o frapujących przypadkach
w kryminalistyce (Joanna Stojer-Polańska) ............................................... 11
Autorzy ...................................................................................................... 15
1. Zaginięcia – ciemna liczba zdarzeń kryminalnych ............................... 19
Joanna Stojer-Polańska, Sylwia Kaczan, Joanna Pulit, Bogdan Michalec
Ślady osób zaginionych ............................................................................. 21
Aleksandra Wentkowska
„Wiem, że nazywam się Steven…”, czyli o systemie poszukiwań
dzieci zaginionych ..................................................................................... 41
Sylwia Kaczan
Zaginięcia kryminalne ............................................................................... 55
Danuta Piniewska-Róg, Joanna Stojer-Polańska, Bogdan Michalec
Różne oblicza ciemnej liczby zabójstw ....................................................... 61
Ewa Wach
Zbrodnie (nie)idealne ................................................................................ 69
Maciej Rokus
Śmiertelna cisza. Ślady w podwodnym świecie .......................................... 91
2. Interdyscyplinarne wykorzystanie możliwości nauk sądowych ............ 101
Artur Luzar
Spalić dowód, czyli o kryminalistyce okiem strażaka .................................. 103
Sylwia Kaczan
Jaki jest? Gdzie jest? O użyteczności psychologii w poszukiwaniu osób
zaginionych ............................................................................................... 113
10 Spis treści
Joanna Stojer-Polańska, Filip Bolechała, Justyna Oettingen
Przypadek dewiacji sadomasochistycznej ilustrujący nietypowe zachowania
seksualne w aspekcie kryminalistycznym, prawnym
oraz medyczno-sądowym ........................................................................... 121
Justyna Oettingen, Karolina Trojanowska
Psychopatia i sadyzm seksualny jako kluczowe determinanty zachowań
seksualnych sprzecznych z prawem. Analiza problematyki w oparciu
o studium przypadku ................................................................................ 133
Tomasz Konopka, Katarzyna Jasińska, Nadja Sajuk,
Maciej Dorotniak, Grzegorz Słota
Samodziałowa broń palna wykonana w więzieniu, użyta przy próbie
ucieczki ..................................................................................................... 141
3. Zdarzenia niejednoznaczne – wielość wersji śledczych ......................... 155
Olga Kocaj
Samobójstwo rozszerzone – opis przypadku .............................................. 157
Władysław Wojtyczka
Wnioskowanie o przebiegu zdarzenia na podstawie ujawnionych śladów
linii papilarnych na nożu ........................................................................... 167
Artur Kasicki
Po nitce do kłębka, czyli sposoby wykrywania przestępstw ........................ 171
Anna Ruchała
Dopełnienie obowiązku służbowego przez funkcjonariusza policji.
Skomplikowane losy sprawy. Studium przypadku ...................................... 179
Zakończenie ............................................................................................... 191
Bibliografia ................................................................................................ 193 mniej
Przypadki kryminalne. Współpraca interdyscyplinarna przy badaniu ciemnej liczby przestępstw - Opinie i recenzje
Na liście znajdują się opinie, które zostały zweryfikowane (potwierdzone zakupem) i oznaczone są one zielonym znakiem Zaufanych Opinii. Opinie niezweryfikowane nie posiadają wskazanego oznaczenia.