Pożoga. Tom 1
Pożoga. Tom 1 - Najlepsze oferty
Pożoga. Tom 1 - Opis
Przyszłość. Wydaje się że zniknęły z powierzchni Ziemi wszelkie ślady technologii. Dwie wrogie armie stają twarzą w twarz w bitwie o starożytną miejscowość La Cadiere d’Azur, w której jedna z nich ukrywa relikt przeszłości... "Maszynę". Na czele drugiej armii, wrogiej powrotowi technicznego postępu stoi mityczny "Patriarcha"..."Patriarcha" pamięta czasy kiedy... 100 lat temu, w 2052 roku żył w szczęśliwym, rządzonym przez potężną technologię świecie. Świecie, który nagle rozpadł się w wyniku gigantycznej katastrofy...
Trzyczęściowa seria postapokaliptyczna autorstwa Morvana (scen.), znanego m.in. z kultowej serii Armada i Macutay’a (rys.).
Scenariusz komiksu powstał w oparciu o słynną książkę (Ravage, wyd. po raz pierwszy w 1943) autorstwa francuskiego wizjonera S-F Rene Barjavel’a. W twórczości Barjavel’a często przewijał się motyw katastrofy, która przerywa bieg wydarzeń a ludzkość musi budować świat na nowo. W efekcie postęp techniki, nauki oraz współczesny indywidualizm zamiast napawać optymizmem budzi lęk...
Pożoga. Tom 1 - Opinie i recenzje
Na liście znajdują się opinie, które zostały zweryfikowane (potwierdzone zakupem) i oznaczone są one zielonym znakiem Zaufanych Opinii. Opinie niezweryfikowane nie posiadają wskazanego oznaczenia.
J...b
- 2017-11-18Radosław
- 2017-11-10Froszti
- 2022-05-07Scenarzysta już od pierwszych stron komiksu stara się nas zaskoczyć i zaintrygować sporą dawką widowiskowości i brutalności. Ukazuje on przyszłość (rok 2152), kiedy to ludzkość cofnęła się technologicznie do okresu średniowiecza. W takich realiach na czele pewnej grupy ludzi stoi sędziwy, ale ciągle sprawny fizycznie Patriarcha. Przywódca, który nie toleruje żadnych przejawów „nowoczesności” i pragnie je całkowicie wyeliminować. Dość ciekawym zabiegiem autora jest to, że wspomniany wstęp jest zwieńczeniem oryginalnej powieści. W komiksowej adaptacji ciągłość wydarzeń ulega więc odwróceniu. Najpierw widzimy upadłą ludzkość, aby dopiero później prześledzić wydarzenia, które doprowadziły do globalnej katastrofy.
Pożoga #1 po mocnym rozpoczęciu cofa się bowiem do roku 2052. Przeszłości, w której nowoczesne technologie były dla ludzi czymś zupełnie normalnym. Smartfony, komputery, wielkie bilbordy reklamowe, latające samochody. Wszystko to umilało codzienność człowieka. W takiej rzeczywistości poznajemy młodego Francoisa, który wybiera się do Paryża, aby spotkać (...) więcej się ze swoją ukochaną Blanche. Jest to jeden z niewielu ludzi, który nie cieszy się z otaczającej go nowoczesności. Dostrzega on w szybkim rozwoju pewne zagrożenie. Nic więc dziwnego, że w przyszłości stanie się on wspomnianym Patriarchą. Śledząc losy wspomnianej dwójki, stopniowo odsłaniamy prawdę na temat tytułowej Pożogi, która pochłonęła ludzkość w odmętach mroku i szaleństwa.
Tak jak zostało to już wspomniane początek komiksu, chociaż jest dość krótki, to potrafi być niezwykle interesujący i buduje on klimat całego dzieła. Troszkę bardziej przeciętnie robi się w momencie pokazania przeszłości. Autor, trzymając się oryginalnej powieści, stara się zarysować charaktery dwójki najważniejszych bohaterów i pokazać początek końca ludzkości. Fabuła niestety cierpi w tym fragmencie na zauważalny brak głębi i prosi się o znaczne rozbudowanie niektórych fragmentów. Trudno jest jednak stworzyć coś bardziej złożonego na zaledwie trzydziestu stronach. Morvan wykorzystuje dostępne miejsce w maksymalny sposób, starając się przygotować czytelnika na bardziej dynamiczne i „ciekawsze” wydarzenia w kolejnej odsłonie serii (całość zamyka się w trzech albumach).
Podobny podział „jakościowy” dotyczy również oprawy rysunkowej (Rey Macutay). Początek to naprawdę niezła jakość, w której artysta miesza średniowieczną stylistykę z stempunkowymi wstawkami. Całkiem dobrze obrazuje on również emocje pojawiające się na twarzach postaci (szczególnie głównego bohatera). W dalszej części komiksu sztuka Macutay’a prezentuje się poprawnie, ale brakuje jej pewnego wizualnego „pazura”. Niby mamy pokazane wszystkie elementy mocno technologicznie rozbudowanego społeczeństwa. Brakuje tutaj jednak kadrów, z których wylewałby się futuryzm (jest to jednak ocena mocno subiektywna). mniej