Raport z Północy Andrzej Pilipiuk

Ok

Wyemigrowaliśmy z PRL-u pod koniec lat 80-tych. Spędziłam w Szwecji ładnych kilkanaście lat -praktycznie całe dzieciństwo i młodość. Dwa lata temu rodzice sprzedali ze znaczną stratą spłacane od wielu lat mieszkanie i wróciliśmy do Polski. Oni chcą przeżyć emeryturę "wśród swoich". Ja chcę ułożyć sobie życie na nowo - w Polsce. Chcę by moje dzieci dorastały w normalnym i bezpiecznym kraju. W Szwecji nadal żyje się lepiej i wygodniej niż w Polsce - ale "aksamitny totalitaryzm" pokazuje coraz częściej kły i pazury. Przeczytałam tę książkę zupełnie przypadkowo. Początek - bardzo podobny do moich losów. Bieda z nędzą, marna szkoła, wariacka decyzja o ucieczce - ojciec "urwał się" z wyjazdu służbowego. Paszporty dla mnie brata i mamy były załatwiane przez łańcuszek znajomych - trwało to cztery lata i kosztowały kilka tysięcy dolarów łapówki. Podróż tam, a u celu zupełnie inny świat... Przyjazny, spokojny, dostani. Lata spędzane nad morzem, zimowe ferie - w Hiszpanii, Grecji lub Włoszech. zjeździliśmy cała Europę. W miarę dorastania coraz krytyczniej patrzyłam na Szwecję i Szwedów. (...) więcej Przerażająca powierzchowność związków, kompletnie nieodpowiedzialne podejście do seksu. większość moich znajomych na studiach miała już za sobą aborcje. W wieku 30 lat byłam jedyną nierozwiedzioną - moje koleżanki ze szkoły albo w ogóle nie założyły rodzin albo zaliczały już 2-3 małżeństwo. Dekadę temu zaczął się najazd - w naszym mieście pierwsi byli Kurdowie. Po nich Pakistańczycy. Agresywni, bardzo głośni, roszczeniowi. Zaczepki na ulicach stały się normą. Plaga kradzieży - przypinanie roweru nie pomagało. Dzieci w szkole były terroryzowane przy całkowitej bierności nauczycieli. Wreszcie powiedzieliśmy dość. Wracamy... Pan Pilipiuk opisał Szwecję powierzchownie - jako turysta. Turycie łatwiej - nie podoba mu się w danej okolicy, pakuje plecak i jedzie dalej. Od zauważył pożar tego kraju. Nas oparzyły płomienie. Ksenofobia? Nigdy nie uważałam się za rasistkę. Obecnie omijam łukiem każdego kto mi wygląda na "przybysza". Obserwacje w "Raporcie" są trafione w punkt. Moja Szwecja umiera. W Polsce może jest biedniej, trudniej, tu też są konflikty ale dzieci nie boją się chodzić do szkoły. Ja nie boję się po zmroku wracać do domu. Nie boję się że gang Kurdów czy Syryjczyków napadnie mojego ojca czy mamę. mniej

świetna książka, dobry pomysł na element autobiografii, dobra odtrutka na totalitaryzm, którego widmo krazy znów po Europie