Podróż do Carcassone. Tom 1

Podróż do Carcassone. Tom 1 - Opis

Podróż do Carcassonne Tom 1 Agnieszka Janiszewska

• EAN: 9788381473972
• Tytuł: Podróż do Carcassonne Tom 1
• Autor: Agnieszka Janiszewska
• Nośnik: książka papierowa
• Okładka: miękka ze skrzydełkami
• ISBN: 9788381473972
• Język publikacji: polski
• Rok wydania: 2019
• Wydanie: Standardowe
• Waga produktu z opakowaniem jednostkowym: 0,242 kg
• Wydawnictwo: Wydawnictwo Novae Res
• Liczba stron: 232
• Numer wydania: 1
• Szerokość produktu: 13,50 cm
• Wysokość produktu: 20,50 cm
• Gatunek: Proza

Są marzenia, które uskrzydlają, i takie, które stają się przekleństwem. Warszawa, rok 1921. Hrabina Stefania Leszczyńska aranżuje dla swojego syna, Ksawerego, korzystne małżeństwo, które ma zapewnić mu wysoką pozycję towarzyską i otworzyć drzwi do wielkiej kariery w dyplomacji. Realizację tego planu komplikuje jego romans z początkującą aktorką, Natalią Moore, która w dodatku spodziewa się dziecka. Dziewczyna, nakłaniana przez hrabinę do wyjazdu z Warszawy, w końcu znika bez śladu, a Ksawery rozpoczyna nowe życie. Życie pełne goryczy, poczucia niespełnienia i żalu... „Podróż do Carcassonne” to poruszająca historia jednej rodziny, której członkowie będą musieli zmierzyć się z bolesnymi konsekwencjami swoich decyzji, zawalczyć o marzenia i nauczyć się przebaczać. A w tle – odmalowane z pietyzmem i czułością Warszawa i Kraków z okresu międzywojnia, okupacji i pierwszych (...) więcej lat powojennych. Nie byłam pewna, czy mogę jej zaufać. Na ogół twardo stąpała po ziemi – przejęłam zresztą po niej tę pożyteczną cechę – jednak w przeciwieństwie do mnie lubiła czasami puszczać wodze wyobraźni. A to niekoniecznie musiało się dobrze skończyć. – Przecież nie pojedziesz do żadnego Carcassonne – oznajmiłam na wszelki wypadek. – To niemożliwe. Zrobiła taką minę, jakby analizowała moje słowa, a potem wzruszyła ramionami. Nie wyglądała jednak na zmartwioną, wręcz przeciwnie – w oczach miała te charakterystyczne wesołe iskierki, które zawsze ją odmładzały. – Pewnie masz rację – odparła wciąż pogodnym tonem. – I nie jest ci z tego powodu smutno? – spytałam podejrzliwie. – Nie. Już dawno się z tym pogodziłam – odrzekła i tym razem usłyszałam w jej głosie powagę. Mówiła całkiem serio. Nie potrafiłam tego zrozumieć. Wierzyłam jej, ale to nie zmniejszało mojego niepokoju. – I nigdy nie staniesz się znaną pisarką – dodałam i jakkolwiek to zabrzmiało, nie kierowała mną wówczas chęć dokuczenia jej i sprawienia przykrości. Chyba po prostu wolałam ją sprawdzić, upewnić się, czy należycie kontrolowała swoje marzenia. mniej