Opowieści niesamowite. Literatura rosyjska. Tom 2

Doskonały wybór opowiadań

ok

Opowieści niesamowite: Literatura rosyjska jak sama nazwa wskazuje to zbiór wybranej prozy rosyjskiej zawierającej w sobie mniej lub bardziej wyczuwalny pierwiastek grozy. Tytuł zdecydowanie powinien przypaść do gustu miłośnikom klasyki, którzy jednocześnie nie stronią od bardziej fantazyjnej treści.

Cały cykl Opowieści Niesamowitych ukazał się już na naszym rynku wiele lat temu, zjednując sobie na tyle pokaźne grono fanów, że książki błyskawicznie zniknęły z półek księgarni. W obecnych czasach, zdobycie pierwszych wydań w racjonalnych cenach, jest mniejsze niż szansa wygrania w totka. Na całe szczęście Państwowy Instytut Wydawniczy postanowił wznowić całą serię, tym samym dając miłośnikom dobrej literatury szanse wzbogacenia domowych biblioteczek.

Fantastyka i groza jako elementy świata literackiego nigdy nie było specjalnie popularne w literaturze rosyjskiej. Nie oznacza to jednak, że popularność tego typu dzieł na zachodzie nie umknęła uwadze wschodnich pisarzy, którzy zaczęli się nimi bardziej interesować i próbowali owe zainteresowanie przenieść na swój grunt rodzimy. (...) więcej Recenzowana publikacja jest właśnie zbiorem wybranej prozy rosyjskiej, która nie tylko miała „przerazić” czytelnika, ale również porwać go w mocno fantazyjny świat (jak na dawne czasy). Pośród wybranych pisarzy, znalazło się tutaj naprawdę wiele znanych nazwisk, których popularna twórczość nigdy nie skupiała się na tego typu dziełach. Tym bardziej wielką dozą przyjemności i ciekawością można oddać się lekturze opowiadań autorstwa Czechowa, Dostojewskiego, Puszkina, Gogola, Sołoguba, Tołstoja i kilku innych znanych twórców.

O ile tego typu literatura (głównie brytyjska) kładła duży nacisk na duchu i wszelkie powiązania z seansami spirytystycznymi, to tutaj twórcy idą w stronę wierzeń ludowych. Ukazane w tomie historie przepełnione są więc w głównej mierze czarownicami, demonami, strzygami, magią i wszystkimi rzeczami nadprzyrodzonymi bliższymi „słowiańskiemu” odbiorcy. Nadaje to całości dzieła pewnego rodzaju „literackiej swojskości”, która na pewno dużo lepiej będzie przyjęta przez rodzimego odbiorcę niż kogoś z zachodu.

Nie ma jednak co ukrywać, że całość zaserwowanych tutaj opowieści dla współczesnego odbiorcy nie będzie zbytnio przerażająca. Uczucie pierwotnego strachu podczas lektury kolejnych historii nie występuje w ogóle, momentami mogą one wydawać się nawet trochę zbyt infantylne (należy jednak pamiętać o czasach, w których one postały). Dużo ciekawiej prezentuje się tutaj socjologiczny obraz społeczeństwa rosyjskiego, ukazany w kolejnych rozdziałach. Mocna wiara w lokalne „zabobony” dla wielu mieszkańców mniej rozwiniętych terenów (nie tylko), stanowiła podstawę ich funkcjonowania i kształtowała całe ich życie. Świetnie zaprezentowany został tutaj również wątek ludzkiego szaleństwa, który sprowadza całą fantazyjną otoczkę historii do roli halucynacji i psychicznych urojeń.

Cały tekst na PopKulturowy Kociołek mniej