Robert Silverberg. W dół, do Ziemi

Najpierw kilka lat temu przeczytałem rewelacyjną książkę. Miałem swoje wyobrażenia, co do bohaterów i ich transcendencji. Komiks odbiega od mojej wyobraźni, ale nie in plus czy minus raczej jako alternatywa. Nasze uczynki Nas zmieniają i trudno zrównoważyć i wybaczyć te złe. Polecam.

Jedną z ciekawiej prezentujących się lipcowych nowości wydawnictwa Egmont (szczególnie pod kątem nietuzinkowej okładki), był komiks W dół, do ziemi, wydany w ramach ciągle powiększającej się serii Plansze Europy. Pozycja będąca graficzną adaptacją książki o tym samym tytule autorstwa Roberta Silverberga. Oryginał wydany w latach 70-tych, szybko zyskał miano kultowego i stał się tytułem rozchwytywanym przez miłośników bardziej złożonych powieści sci-fi. Powstaje więc pytanie, czy odświeżona komiksowa forma zyska równie wielkie uznanie pośród miłośników powieści graficznych?

Akcja dzieła rozpoczną się w momencie, kiedy to młody porucznik Edmund Gndersen, przybywa na planetę Holmanam, skolonizowaną przez Ziemian. Świat zamieszkiwany jest przez dwie inteligentne rasy (słoniopodobne sulidory oraz smukłe i przerażające nildory). Żadna z nich nie jest, jednak wstanie korzystać z zaawansowanej technologii, przez co traktowane są przez ludzi jako prymitywne jednostki. Młody oficer trafia pod komendę Kurtza, który przez wielu określany jest mianem „szalonego”. Szybko okazuje się, że (...) więcej mężczyzna jest nie tylko sadystycznym dowódcą, ale również naprawdę ma pewne poważne problemy natury psychicznej. Po tak krótkim wstępie scenariusz przerzuca nas osiem lat do przodu. Wspominany Gndersen, powraca na planetę jako członek ekspedycji naukowej, mającej na celu okrycie tajemnicy lokalnego rytuału nazywanego powtórnymi narodzinami. Planeta, na którą powraca zmieniła nie tylko swoją nazwę (Belzagor), ale również status. W wyniku dekolonizacji pełnię władzy nad światem przejęli jej pierwotni mieszkańcy, a ludzie pełnią tutaj tylko rolę turystów/gości. Powrót Edmunda do świata, z którego swego czasu uciekł, pociąga wiele niezbyt przyjemnych wspomnień. Przez liczne retrospekcje dowiadujemy się o jego przeszłości i powodach, dla których postanowił porzucić całe swoje życie (wraz z ukochaną) i uciec z tej przeklętej planety.

Fabuła komiksu W dół, do Ziemi to w dużej mierze próba pokazania negatywnych aspektów historycznej kolonizacji i destrukcyjnego charakteru człowieka. Tutaj podane jest to w formie kosmicznej opowieści, która ma mocniej przemówić do wyobraźni potencjalnego czytelnika. Tematyka na swój sposób ciekawa i mająca ogromny potencjał, nawet jeśli opiera się na sztywnym scenariuszu książkowym.

Niestety nie wszystko poszło tutaj tak, jak było planowane. Nie trzeba znać oryginału, żeby szybko zauważyć, że historia pokazana jest tutaj w formie mocno wybiórczej. Już lektura początkowych stron, daje wrażenie, że pomiędzy poszczególnymi scenami czegoś brakuje. Tak jakby twórca wyciął pewne fragmenty, pozostawiając białe fabularne plamy, które automatycznie powodują bardzo wiele niedopowiedzeń. Może to wiele osób rozczarować, nie oznacza jednak, że komiks należy automatycznie zaliczać do grona dzieł niewartych uwagi. Opisana wada jest mocno widoczna, jednak nadal pozwala ona tytułowi zakwalifikować się to segmentu dobrych przeciętniaków, które mogę zapewnić chwilę rozrywki. Jest to spowodowane głównie przez całkiem poprawnie napisane postacie, które stają się elementem poruszanej tutaj głębszej tematyki filozoficzno – religijno – społecznej, która potrafi naprawdę zaciekawić (oczywiście nie każdego).

Cała recenzja na PopKulturowy Kociołek mniej