Jestem dość

Jestem dość - Opis

Jak pisać o codzienności w taki sposób, żeby zaintrygować i skłonić do refleksji? To zadanie opanowała do perfekcji Magdalena Mikołajczyk, autorka książki "Jestem dość", wydanej dzięki wydawnictwu Muza. O czym pisze autorka?O czym jest książka "Jestem dość"?"Jestem dość” to książka, która zwraca szczególną uwagę na pewien aspekt naszego życia, któremu nie poświęcamy większego zainteresowania. Mowa tutaj o normalności, rozumianej też jako codzienność. W dynamicznie rozwijającym się świecie, który narzuca nam schematy, kulturę, upodobania, najważniejsi powinniśmy być my – przeciętni ludzie. W pędzie za czymś nie poświęcamy ani ułamka naszych myśli na to, co naprawdę powinno nas interesować.Magdalena Mikołajczyk w poruszający sposób pisze o codzienności, która jest taka sama dla każdego. Przekonuje: Niczym nie różnię się od ciebie. Mam dokładnie te same przygody. Powodzenia, jak upoluję promkę na ziemniaki w biedrze i niepowodzenia, jak wyskubię sobie z nerwów wszystkie skórki do krwi, choć mam hybrydę na paznokciach, właśnie po to, żeby nie skubać. Przydarza mi się dokładnie to, co tobie. "Jestem dość” można śmiało nazwać manifestem, który przebija się przez fale idealizacji w mediach społecznościowych i presji środowisk, które wciąż nakazują nam rozwijać i ulepszać siebie, ponieważ wciąż jesteśmy niewystarczający… W tej książce możemy znaleźć zerwanie z tym, co modne a zaakcentowaniem tego, co nasze. Tak więc: Raz zaśpię i zrywam się jak poparzona biegnąc gdzieś w czapce zupełnie niepasującej do outfitu, a raz wstanę jak skowronek i mam energię na umycie ośmiu okien. Innym (...) więcej zaś razem biorę wolne od życia i przez brudne okna wyglądam lepszego jutra, a ono nadchodzi. Lub nie. Mam tak, jak ty, popełniam gafy i niezręczności. Mam to samo co ty, jeśli idzie o taki wstyd, że aż parzy w tyłek na samo wspomnienie. Co robi autorka w "Jestem dość"?Magdalena Mikołajczyk skraca dystans z czytelnikiem, ujawniając argumenty w pewnym toku myślenia, który jest na tyle przystępny i intrygujący, że nie pozwala nam go zakończyć żadna z postawionych kropek. Czujemy, że z każdą następną stroną zacieśnia się więź między nami. Pragniemy więcej tych zwykłych informacji. Słów pokrzepienia i zapewnienia, że: I choć czasem w niewyjaśniony sposób tęsknię za jakimś wielkim światem, który jest dla mnie przecież całkowicie nieosiągalny, to myślę: no ale przecież jesteśmy tacy sami. Jesteśmy dość. mniej